Dla pacjenta

Na przestrzeni lat badania wykazały wiele czynników ryzyka rozwoju zespołu suchego oka.

Można je podzielić na kilka grup:

• czynniki okulistyczne: zaburzenie pracy powiekowych gruczołów Meiboma (przewlekłe zapalenie brzegów powiek), noszenie soczewek kontaktowych, skrzydlik, operacje refrakcyjne (korekcji wad wzroku), alergiczne zapalenie spojówek
• czynniki ogólne: ZSO częściej występuje u Azjatów, osób spożywających mało kwasów tłuszczowych oraz kobiet, nasila się wraz z wiekiem szczególnie po 40 roku życia
• występowanie niektórych chorób: choroby tkanki łącznej, zespół Sjögrena, cukrzyca, trądzik różowaty, zakażenie wirusowe, choroby tarczycy i zaburzenia psychiczne
• czynniki związane ze stosowanymi lekami, m.in. przeciwhistaminowymi, przeciwdepresyjnymi, moczopędnymi
• czynniki środowiskowe: korzystanie z komputera / smartfonu powyżej 4h na dobę, zanieczyszczenie powietrza, niska wilgotność

U około 40% użytkowników występuje dysfunkcja powiekowych gruczołów Meiboma prowadząca do zaburzeń warstwy lipidowej filmu łzowego. Natomiast udowodniono, że użytkowanie jednodniowych soczewek kontaktowych może być rozważane, ponieważ wywiera mniejszy wpływ na powierzchnię oka. Dodatkowo, musimy pamiętać, że suche oko o średnim lub ciężkim nasileniu jest przeciwskazaniem do noszenia soczewek.

Stałe uszkadzanie komórek nabłonka spojówki i stymulacja odpowiedzi zapalnej podczas zespołu suchego oka może prowadzić do rozwoju zmian alergicznych. Natomiast zapalenie alergiczne jest związane ze spojówką oraz rogówką, której zaburzenia obejmują warstwę śluzową, wchodzącą w skład filmu łzawego. Stąd wynika duża zależność między alergiami ocznymi a ZSO.

• higiena oka: codziennie rano i wieczorem powinniśmy oczyszczać powieki w kierunku ujść gruczołów Meiboma, za pomocą chusteczek do higieny brzegów powiek.
• ciepłe okłady, powinny mieć temperaturę pomiędzy 32 a 45 stopni Celsjusza, nakładane na powieki na czas 10 minut
• zaprzestanie palenia tytoniu i unikanie wszelkiego rodzaju dymu, silnego wiatru, zimnego i suchego powietrza, środków dezynfekcyjnych stosowanych na pływalniach i smogu.

W chwili obecnej nie ma możliwości całkowitego wyleczenia zespołu suchego oka i objawy choroby zazwyczaj utrzymują się z większym bądź mniejszym nasileniem. Leczenie zespołu suchego oka jest wyłącznie objawowe, tzn. nie leczy się właściwych przyczyn schorzenia, tylko stosuje różne preparaty zastępujące brakujące łzy (tzw. sztuczne łzy lub substytuty łez) lub zmniejszające dolegliwości. Trzeba jednak mieć na uwadze, że preparaty te nie przywracają prawidłowej produkcji łez. Istnieje wiele tego typu preparatów, warto wybierać krople bez konserwantów i pamiętać, by stosować je co najmniej 3-4 razy dziennie.

Wciąż powstają nowe metody, jedną z najciekawszych jest leczenie z zastosowaniem intensywnego światła pulsacyjnego (IPL). Udowodniono podczas badań na Uniwersytecie w Auckland, iż zmniejsza ono objawy suchego oka i poprawia jakość filmu łzowego.